Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

to strike with terror

  • 1 ex-terreō

        ex-terreō uī, itus, ēre,    to strike with terror, frighten, affright: praeter modum exterreri: urbem nuntius exterruit, Ta.: voltu legiones, Ta.: propriā exterrita voce est, i. e. lost her voice through fright, O.: Improvisa species exterret utrumque, H. — P. perf., terrified, dismayed, panic-struck: repentino periculo, Cs.: hostium incursu, Cs.: monstris, V.: timuitque exterrita pennis Ales, fluttered in terror, V.: (anguis) exterritus aestu, made wild, V.: amnis, V.

    Latin-English dictionary > ex-terreō

  • 2 admoveo

    ad-mŏvĕo, mōvi, mōtum, 2, v. a. (admōram, admōrim, etc., sync. for admoveram, admoverim, etc., Verg. A. 4, 367; Ov. P. 3, 7, 36), to move a person or thing; to bring, conduct, lead, carry, etc., to or toward a place (syn.: adduco, adicio, adhibeo, appello).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., constr. with ad or with dat. (in the histt., of an army, implements for besieging, etc.; class. at all periods): dum ne exercitum propius urbem Romam CC milia admoveret, Cic. Phil. 6, 3, 5:

    copias in locum,

    Liv. 42, 57:

    signa Achradinae,

    id. 25, 24 ext.; so Flor. 1, 24, 3, 23:

    castra,

    Sil. 1, 296.—Hence, also, sometimes absol., to draw near, to approach, to bring near:

    jam admovebat rex,

    Curt. 9, 4:

    jam opera admoventi deditio est facta,

    Liv. 32, 32:

    scalas moenibus,

    Tac. A. 13, 39. — Trop.:

    quot admovi illi fabricas! quot fallacias!

    Plaut. Cist. 2, 2, 5 (where formerly admoenivi was erroneously read):

    tamquam aliquā machinā admotā, capere Asinii adulescentiam,

    Cic. Clu. 13;

    so also: ignes ardentesque laminae ceterique cruciatus admovebantur (sc. civi Romano),

    id. Verr. 2, 5, 63:

    dolorum faces,

    id. Off. 2, 10, 37:

    cumque quasi faces ei doloris admoverentur,

    id. Tusc. 2, 25, 61:

    fasciculum ad nares,

    id. ib. 3, 18 fin.:

    pecus flagrantibus aris,

    Verg. A. 12, 171:

    admotae hostiae (sc. aris),

    Tac. A. 2, 69; so Suet. Calig. 32; Luc. 7, 165: Hannibalem admotum, i. e. adductum altaribus, led or conducted to, Liv. 21, 1:

    labra poculis,

    Verg. E. 3, 43:

    ignes templis,

    Tib. 3, 5, 11:

    exercitum Ariminum,

    Liv. 28, 46:

    vultum ad auditores,

    Auct. Her. 3, 15:

    animam admotis fugientem sustinet herbis,

    Ov. M. 10, 188:

    (opes) Stygiis admoverat umbris,

    id. ib. 1, 139:

    manus operi,

    to apply, id. ib. 10, 254:

    capiti diadema,

    Suet. Caes. 79:

    digitum scripturae,

    id. Aug. 80:

    oscula,

    to give a kiss, Ov. M. 10, 644:

    aliquem ad munera publica,

    to promote, advance, Suet. Tib. 10:

    infantes papillae,

    to put to, id. Tib. 44 al.:

    gressum,

    to approach nearer, Stat. Th. 11, 560 (cf.: addere gressum).—
    B.
    Esp.
    1.
    To bring one thing near to another, and in the pass. poet. of places, to lie or be situated near:

    nocturna ad lumina linum nuper ubi extinctum admoveas,

    Lucr. 6, 901:

    quae nisi admoto igne ignem concipere possit,

    Cic. de Or. 2, 45 fin.: culina ut sit admota, i. e. near or close by, Varr. R. R. 1, 13, 2:

    genus admotum Superis,

    nearly related, Sil. 8, 295:

    admota Nilo Africa,

    Juv. 10, 149.—Hence, aliquem alicui, to bring one near another, i. e. to make friends, to reconcile:

    mors Agrippae admovit propius Neronem Caesari,

    Vell. 2, 96.—
    2.
    With the access. idea of regard to an object to be attained, to move, bring, or apply a thing to; e. g. admovere aures (or aurem), to lend an ear to: manus (or manum) operi, to put one's hand to a work, etc.: accessi, adstiti, animam ( my breath) compressi, aurem admovi, Ter. Phorm. 5, 6, 28:

    admovere aures et subauscultando excipere voces,

    Cic. de Or. 2, 36 (cf.:

    aures adhibere,

    id. Arch. 3:

    praebere aures,

    Ov. Tr. 3, 7, 25; and:

    tenere aures,

    id. ib. 4, 10, 49); and aures, poet. for auditores:

    cum tibi sol tepidus plures admoverit aures,

    Hor. Ep. 1, 20, 19:

    admovent manus vectigalibus populi Rom.,

    Cic. Agr. 1, 4; Ov. M. 15, 218; Liv. 5, 22, 4:

    in marmoribus, quibus Nicias manum admovisset,

    which he had put his hand to, Plin. 35, 11, 40, § 133; Curt. 6, 7:

    ruderibus purgandis manus primus admovit,

    Suet. Vesp. 8. But sometimes manus admovere signif., to lay violent hands on, to attack or assault:

    numquam deos ipsos admovere nocentibus manus,

    Liv. 5, 11 fin. al.—
    II.
    Fig., of mental objects, to put, apply, or direct to any thing:

    quid praedicem... quot stimulos admoverit homini,

    put the goad to, Cic. Sest. 5, 12:

    mulier saevissima est, Cum stimulos odio pudor admovet,

    Juv. 10, 328:

    num admoveri possit oratio ad sensus animorum inflammandos,

    Cic. de Or. 1, 14, 60:

    animis judicum admovere orationem, tamquam fidibus manum,

    id. Brut. 54, 200: sed alia quaedam sit ad eum admovenda curatio (just before: adhibenda oratio; cf.

    adhibeo),

    id. Tusc. 4, 28, 61: mentem ad voces alicujus, to direct to, attend to, Auct. Harusp. Resp. 10: serus enim Graecis admovit acumina chartis, not until late did ( the Roman) apply his wits to Greek literature, Hor. Ep. 2, 1, 161:

    terrorem,

    to strike with terror, Liv. 6, 10; 41, 17:

    spes est admota,

    Ov. M. 11, 454:

    spes cupiditati admota occaecavit animum,

    Liv. 43, 10; id. 27, 43: desiderium patriae, to instil or infuse, Curt. 6, 2 al.

    Lewis & Short latin dictionary > admoveo

  • 3 exterreo

    exterrere, exterrui, exterritus V
    strike with terror, scare

    Latin-English dictionary > exterreo

  • 4 exterreo

    ex-terrĕo, ŭi, ĭtum, 2, v. a., to strike with terror, to frighten, affright (class.; in Cic. and Caes. only in the pass.): talia commemorat lacrimans, exterrita somno, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 37 ed. Vahl.); cf.:

    quo aspectu exterrita clamorem sustulit,

    Cic. Div. 1, 36, 79; and:

    improvisa simul species exterret utrumque,

    Hor. Ep. 1, 6, 11 (K. and H.; but acc. to Jacobs, externat, i. e. exsternat;

    see exsterno): repentino periculo exterriti,

    Caes. B. C. 1, 75, 3:

    repentino hostium incursu,

    id. ib. 1, 41, 4:

    vehementius exterreri,

    id. ib. 2, 4, 4:

    praeter modum exterreri,

    Cic. Off. 2, 10, 37:

    legiones exterruit vultu,

    Tac. A. 1, 42:

    vi ac minis alares exterruit,

    id. ib. 15, 11:

    novitate,

    Lucr. 2, 1040:

    timuitque exterrita pennis Ales,

    Verg. A. 5, 505.— Poet.:

    (anguis) exterritus aestu,

    roused up, made wild. Verg. G. 3, 434; cf.:

    exterritus Aruns laetitia mixtoque metu,

    id. ib. 11, 806.

    Lewis & Short latin dictionary > exterreo

  • 5 incussa

    incŭtĭo, cussi, cussum, ĕre, v. a. [inquatio], to strike upon or against (syn.: impingo, illido, infligo; class.; in Cic. only in the trop. signif.).
    I.
    Lit.:

    scipionem in caput alicujus,

    Liv. 5, 41, 9: pedem terrae, to strike or dash against, Quint. 2, 12, 10:

    pollicem limini cubiculi,

    Plin. 7, 53, 54, § 181:

    tignum capiti,

    Juv. 3, 246:

    incutiebantur puppibus prorae,

    Curt. 9, 9:

    incussi articuli,

    i. e. injured by a blow, Plin. 30, 9, 23, § 78.—Hence, subst.: incussa, ōrum, n. plur., bruised or injured parts, Plin. 29, 2, 9, § 33; 22, 14, 16, § 37.—
    B.
    Transf., to throw, cast, hurl:

    tormentis faces et hastas,

    Tac. A. 13, 39:

    tela saxaque,

    id. H. 3, 31:

    imber grandinem incutiens,

    Curt. 8, 4, 5:

    colaphum,

    to give a box on the ear, Juv. 9, 5. —
    II.
    Trop.
    A.
    To strike into, to inspire with, inflict, excite, produce terror, disturbance, etc.
    (α).
    With dat.: multis magnum metum, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 4, 2:

    terrorem alicui,

    Cic. Univ. 10 fin.:

    religionem animo,

    Liv. 22, 42, 9:

    alicui foedum nuntium,

    bring bad news, id. 2, 8, 7:

    animis subitam formidinem,

    Curt. 4, 13, 13:

    ingentem animo sollicitudinem,

    id. 3, 6, 5:

    desiderium urbis,

    Hor. Ep. 1, 14, 22:

    ne forte negoti Incutiat tibi quid sanctarum inscitia legum,

    should occasion trouble, id. S. 2, 1, 80. —
    (β).
    Without dat.:

    timor incutitur aut ex ipsorum periculis aut ex communibus,

    Cic. de Or. 2, 51, 209. —
    B.
    To shake, cause to tremble:

    crebrior incussit mentem pavor,

    Val. Fl. 5, 551.

    Lewis & Short latin dictionary > incussa

  • 6 incutio

    incŭtĭo, cussi, cussum, ĕre, v. a. [inquatio], to strike upon or against (syn.: impingo, illido, infligo; class.; in Cic. only in the trop. signif.).
    I.
    Lit.:

    scipionem in caput alicujus,

    Liv. 5, 41, 9: pedem terrae, to strike or dash against, Quint. 2, 12, 10:

    pollicem limini cubiculi,

    Plin. 7, 53, 54, § 181:

    tignum capiti,

    Juv. 3, 246:

    incutiebantur puppibus prorae,

    Curt. 9, 9:

    incussi articuli,

    i. e. injured by a blow, Plin. 30, 9, 23, § 78.—Hence, subst.: incussa, ōrum, n. plur., bruised or injured parts, Plin. 29, 2, 9, § 33; 22, 14, 16, § 37.—
    B.
    Transf., to throw, cast, hurl:

    tormentis faces et hastas,

    Tac. A. 13, 39:

    tela saxaque,

    id. H. 3, 31:

    imber grandinem incutiens,

    Curt. 8, 4, 5:

    colaphum,

    to give a box on the ear, Juv. 9, 5. —
    II.
    Trop.
    A.
    To strike into, to inspire with, inflict, excite, produce terror, disturbance, etc.
    (α).
    With dat.: multis magnum metum, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 4, 2:

    terrorem alicui,

    Cic. Univ. 10 fin.:

    religionem animo,

    Liv. 22, 42, 9:

    alicui foedum nuntium,

    bring bad news, id. 2, 8, 7:

    animis subitam formidinem,

    Curt. 4, 13, 13:

    ingentem animo sollicitudinem,

    id. 3, 6, 5:

    desiderium urbis,

    Hor. Ep. 1, 14, 22:

    ne forte negoti Incutiat tibi quid sanctarum inscitia legum,

    should occasion trouble, id. S. 2, 1, 80. —
    (β).
    Without dat.:

    timor incutitur aut ex ipsorum periculis aut ex communibus,

    Cic. de Or. 2, 51, 209. —
    B.
    To shake, cause to tremble:

    crebrior incussit mentem pavor,

    Val. Fl. 5, 551.

    Lewis & Short latin dictionary > incutio

  • 7 incidō

        incidō cidī, —, ere    [1 in+cado], to fall in, fall, light, strike, reach, find the way: umeri surgunt quā tegmina summa, incidit (hasta), V.: Incidit spatium rhombi Implevitque sinūs, i. e. happens into a net, Iu.: in foveam: incidentibus vobis in vallum, L.: in laqueos, Iu.: incidit ictus ad terram Turnus, V.: (turris) super agmina late Incidit, V.: incidens portis exercitus, rushing at, L.: caput incidit arae, O.: ruinae nostris capitibus incident, L.: navigiis incidit Eurus, V.: hi amnes incidunt flumini, fall into, L.: modo serius incidis (sol) undis, sink under, O.—To light upon, meet, come upon, fall in with: in me: in ipsum Caesarem, Cs.: inter catervas armatorum, L.: homini improviso: Incidit huic bellator, V.—To fall upon, attack, assault: in hostem, L.: ultimis incidebat Romanus, L.—Fig., to fall into, incur, contract, become involved: in malum, T.: in morbum: in aes alienum: in honoris contentionem: qui inciderant (sc. in morbum), L.—To fall upon, befall, strike, affect, visit, occur: seu valetudo inciderit seu senectus, H.: pestilentia incidit in urbem, L.: Ut numquam amori incidere possit calamitas, T.: terror incidit eius exercitui, Cs.: ut nihil incidisset postea civitati mali, quod, etc.: fortes quibus bellum incidit, H.: Animo deus ineidit, V.—Of the mind, etc., to fall, light, be led: casu in eorum mentionem incidi: in varios sermones: fortuito ad tuam amplitudinem meis officiis amplectendam incidisse.—Of a subject of thought, to come, occur, be presented, be recalled, arise: quodcumque in mentem incideret: utinam ne Phormioni id suadere in mentem incidisset, T.: potantibus his apud Tarquinium incidit de uxoribus mentio, L.—To fall out, happen, occur: si qua bella inciderint, break out, Cs.: calamitas incidisse videtur: eorum, quae honesta sunt, potest incidere contentio: forte ita inciderat, ne, etc., L.: omnia in nostram aetatem inciderunt: in eadem rei p. tempora: in Kalendas: in te praetorem, i. e. your term.—To fall in with, coincide, agree with: in Diodorum.
    * * *
    incidere, incidi, incasus V
    happen; fall into, fall in with, meet; fall upon, assail

    Latin-English dictionary > incidō

  • 8 concutio

    con-cŭtĭo, cussi, cussum, 3, v. a. [quatio, as cur = quāre].
    I.
    To strike one upon another, to strike together (rare): utrum cavae manus concutiantur, an planae, Sen. Q. N. 2, 28, 1:

    concussā manu dare signa,

    Ov. M. 11, 465:

    frameas,

    Tac. G. 11.—
    II.
    To shake violently, to shake, agitate (freq. and class. in prose and poetry).
    A.
    Lit. (mostly poet.): concutit ungula terram, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 419 Vahl.): tonitru concussa aequora caeli, Att. ap. Non. p. 505, 8 (Trag. Rel. v. 224 Rib.); cf.:

    templa caeli summa sonitu (in a parodying of pathos),

    Ter. Eun. 3, 5, 42; cf.:

    serena caeli sonitu,

    Lucr. 2, 1101; 6, 358:

    grandi tonitru concussa repente Terra,

    id. 5, 551; cf. id. 6, 544:

    terra ingenti motu concussa est,

    Liv. 3, 10, 6; Ov. M. 8, 781:

    concussae cadunt urbes,

    Lucr. 5, 1236: concusso terrae motu theatro, * Suet. Ner. 20:

    moenia,

    Ov. M. 13, 175:

    freta,

    id. ib. 6, 691;

    7, 201: undas,

    id. ib. 8, 605:

    artus,

    Lucr. 5, 1076; 6, 595; cf. id. 2, 949:

    corpora risu,

    id. 1, 918; 2, 976; cf. Juv. 3, 101; Quint. 6, 3, 9:

    caput,

    Ov. M. 2, 50:

    caesariem,

    id. ib. 1, 179; cf.

    comam,

    id. F. 2, 846:

    tempora,

    id. M. 13, 644:

    manum,

    id. ib. 11, 465:

    pectus,

    id. ib. 2, 755:

    arma manu,

    to hurl, id. ib. 1, 143; 7, 130; cf.:

    tela lacertis,

    id. ib. 12, 79:

    te certo arcu,

    to hit surely, Prop. 1, 7, 15:

    inmissis aurigae undantia lora Concussere jugis,

    Verg. A. 5, 147:

    in calicibus concussis,

    Plin. 35, 16, 55, § 193 Sillig N. cr.:

    munimenta arietibus admotis,

    Curt. 8, 2, 22:

    aures Caesaris concutit fragor,

    Luc. 6, 163:

    corpus concutit gestatio,

    Sen. Ep. 15, 6:

    pectora planctu,

    Stat. S. 5, 1, 179.— Pass.:

    quorum (ignium) ictu concuti aera verum est,

    Plin. 2, 43, 43, § 112:

    corpus concutitur gestatione,

    Cels. 3, 21:

    majore cachinno Concutitur,

    Juv. 3, 100:

    concutitur sanguis,

    Lucr. 3, 249.—Esp. in part. perf.:

    mugitibus aether,

    Verg. G. 3, 151:

    risu tremulo (ora),

    Lucr. 1, 919; 2, 976:

    rates,

    shattered, Ov. P. 2, 3, 59:

    coma,

    id. F. 2, 846:

    corpus vulnere,

    Stat. S. 3, 4, 70:

    fores,

    Ov. Am. 1, 6, 50:

    ilex,

    Verg. G. 4, 81:

    quercus,

    id. ib. 1, 159:

    materies per artus,

    Lucr. 2, 949:

    Lyrnesia moenia dextrā,

    Ov. M. 13, 175:

    mons,

    Prop. 3, 13 (4, 12), 53:

    paries,

    Dig. 39, 2, 18, § 11:

    remo concusso tollere ratem,

    Val. Fl. 1, 340.— With Gr. acc.:

    pectus concussa crebris verberibus,

    Luc. 2, 335.—
    2.
    Se, to examine by shaking one's self; the figure taken from the searching of a thief, etc., by shaking his garments; hence, trop. equiv. to search, examine (cf. excutio):

    te ipsum Concute, num qua tibi vitiorum inseverit olim Natura,

    Hor. S. 1, 3, 35 Orell. ad loc. and cf. B. 3. infra.—
    B.
    Trop.
    1.
    To shake the power of, shake to its foundation, to shatter, cause to waver, to impair, disturb, distract:

    rem publicam,

    Cic. Phil. 2, 42, 109; Plin. Pan. 6, 3:

    provincias magnis momentis,

    Vell. 2, 78:

    regnum,

    Liv. 33, 19, 1:

    orbem,

    Tac. H. 1, 16:

    opes Lacedaemoniorum,

    Nep. Epam. 6, 4:

    provincias magnis molimentis,

    Vell. 2, 78, 1:

    concusso jam et paene fracto Hannibale,

    Liv. 28, 44, 11:

    domum,

    Tac. H. 3, 45:

    concussā Transrhenanorum fide,

    id. ib. 5, 25:

    nondum concusso senatusconsulto,

    id. A. 14, 43:

    imperium Persarum,

    Curt. 4, 14, 20; cf. Plin. Ep. 10, 114 (115), 3:

    concussa fides,

    Luc. 1, 182.—
    2.
    To shake in feeling, to agitate violently.
    a.
    Usually, to put in fear, terror, or anxiety, to terrify, alarm, trouble:

    terrorem metum concutientem definiunt,

    Cic. Tusc. 4, 8, 19:

    consules declarantur M. Tullius et C. Antonius, quod factum primo populares conjurationis concusserat,

    Sall. C. 24, 1:

    populum Romanum terrore Numantini belli,

    Vell. 2, 90, 3; Quint. 4, 2, 37:

    urbem,

    Verg. A. 4, 666:

    totam Asiam,

    Curt. 4, 1, 20:

    ingens barbaros pavor concusserat,

    id. 8, 2, 24:

    casu concussus acerbo,

    Verg. A. 5, 700; Tac. H. 2, 99 fin.:

    extemplo turbati animi concussaque vulgi Pectora,

    Verg. A. 11, 451. — Poet. in a Greek constr.:

    casu animum concussus amici,

    Verg. A. 5, 869:

    hoc concussa metu mentem Juturna virago,

    id. ib. 12, 468; so Hor. S. 2, 3, 295.—
    (β).
    In the jurists: aliquem, to terrify one by threats, etc., in order to extort money from him, Dig. 1, 18, 6, § 3; Paul. Sent. 5, 25, 12; Cod. Th. 9, 27, 6; cf. concussio, II., concussor, and concussura.—
    b.
    In gen., of any excitement of the passions: magnum et summum est deoque vicinum, non concuti. Hanc stabilem animi sedem Graeci euthumian vocant... ego tranquillitatem voco, Sen. Tranq. 2, 3:

    hoc agite: Poenas petite violatae Stygis: Concutite pectus,

    Sen. Herc. Fur. 105.—
    3.
    To urge, excite, rouse to activity, = excitare, commovere (rare and not ante-Aug.):

    fecundum concute pectus,

    Verg. A. 7, 338:

    tu concute plebem,

    Petr. Poet. 124, 288:

    se concussere ambae,

    Juv. 10, 328:

    non leviter se Numidia concussit,

    Flor. 3, 1, 2.—Hence, * concussus, a, um, P. a., stirred up, restless:

    Pallas aliquanto concussior,

    Mart. Cap. 4, § 332.

    Lewis & Short latin dictionary > concutio

См. также в других словарях:

  • strike — [strīk] vt. struck, struck or occas. (but for vt. 11 commonly and for vt. 8 & 15 usually) stricken, striking, [ME striken, to proceed, flow, strike with rod or sword < OE strican, to go, proceed, advance, akin to Ger streichen < IE * streig …   English World dictionary

  • strike — strike1 [ straık ] (past tense and past participle struck [ strʌk ] ) verb *** ▸ 1 hit against ▸ 2 hit with hand, etc. ▸ 3 make violent attack ▸ 4 protest by not working ▸ 5 affect someone/something suddenly ▸ 6 when you think something ▸ 7 press …   Usage of the words and phrases in modern English

  • strike */*/*/ — I UK [straɪk] / US verb Word forms strike : present tense I/you/we/they strike he/she/it strikes present participle striking past tense struck UK [strʌk] / US past participle struck 1) [intransitive/transitive] formal to hit against, or to crash… …   English dictionary

  • strike — [c]/straɪk / (say struyk) verb (struck) or stricken) –verb (t) 1. to deal a blow or stroke to (a person or thing), as with the fist, a weapon, or a hammer; hit: he struck her and she fell to the floor. 2. to deliver a blow, stroke, or thrust with …  

  • strike — strikeless, adj. /struyk/, v., struck or (Obs.) strook; struck or (esp. for 31 34) stricken or (Obs.) strook; striking; n., adj. v.t. 1. to deal a blow or stroke to (a person or thing), as with the fist, a weapon, or a hammer; hit …   Universalium

  • terror — noun 1 great fear ADJECTIVE ▪ abject, absolute, pure, real, sheer, utter ▪ constant VERB + TERROR ▪ …   Collocations dictionary

  • strike — strike1 W3S3 [straık] v past tense and past participle struck [strʌk] ▬▬▬▬▬▬▬ 1¦(hit)¦ 2¦(hit with hand/weapon etc)¦ 3¦(thought/idea)¦ 4 strike somebody as (being) something 5¦(stop work)¦ 6¦(attack)¦ 7¦(harm)¦ 8¦(something bad happens)¦ …   Dictionary of contemporary English

  • strike — 1 /straIk/ verb past tense and past participle struck /str k/ THINK/NOTICE 1 (transitive not in progressive) if a thought or idea strikes you, you suddenly realize that it is important, interesting, surprising, bad etc: The funny side of the… …   Longman dictionary of contemporary English

  • strike — v. & n. v. (past struck; past part. struck or archaic stricken) 1 a tr. subject to an impact. b tr. deliver (a blow) or inflict a blow on. 2 tr. come or bring sharply into contact with (the ship struck a rock). 3 tr. propel or divert with a blow… …   Useful english dictionary

  • Terror Titans — Infobox comics organization name = Terror Titans imagesize = caption = publisher = debut = Teen Titans #56 (February 2008) creators = Sean McKeever type = business = organisation = organization = team = base = owners = employees = members = Clock …   Wikipedia

  • terror */*/ — UK [ˈterə(r)] / US [ˈterər] noun Word forms terror : singular terror plural terrors 1) a) [singular/uncountable] a strong feeling of fear in terror: Thousands of islanders fled in terror yesterday as the volcano erupted. sheer/pure/absolute… …   English dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»